(1892-1927)
pisarz jap. Ojciec A. był mleczarzem, matkę nękała choroba umysłowa. Na Cesarskim Uniwersytecie Tokijskim A. studiował anglistykę. Inspiracji do swoich utworów szukał wlegendach ihistorii Japonii (m.in. wpochodzących zXII w. Konjaku-monogatari), awpóźniejszym okresie we współczesności, także wosiągnięciach prozy europ., szczególnie psychol. Interesowały go przede wszystkim zagadnienia moralne, egzystencjalne, społeczne, zastanawiał się nad istotą dobra izła, sztuki iżycia. Debiutował już podczas studiów opowiadaniami Ro-jin (1914), Rasho-mon (1915) - który na przykładzie sprzecznych relacji sprawcy iświadków morderstwa szlachcica i gwałtu dokonanego na jego żonie pokazuje niemożność poznania prawdy absolutnej (A.Kurosawa stworzył na kanwie tego opowiadania obraz filmowy Rasho-mon, 1950), Hana (1916). W1917r. wydał zbiór opowiadań Rasho-mon. A. jest autorem ok. stu opowiadań, najsłynniejsze to: Piekieł wizerunek niezwykły (1918), Wgąszczu (1922), Aru aho--no issho- (1927), Haguruma (1927), Kappy (1927). W1935 r. ustanowiono niezwykle prestiżową nagrodę lit. noszącą nazwisko A.