(1817-82)
węg. poeta, estetyk, tłumacz. Zubożała rodzina szlachecka, zktórej pochodził, nie zapewniała mu warunków do życia, dlatego zmuszony był dość wcześnie podjąć pracę zarobkową. Od 1839 r. pracując jako urzędnik, miał okazję przyjrzeć się zachowawczości szlachty ikorupcji administracji. Upadek rewolucji 1848-49, wktórą był mocno zaangażowany, oraz śmierć przyjaciela, poety S.Petőfiego, spowodowały kryzys duchowy A. Był redaktorem wielu czasopism. Od ok. 1860 r. grał niezwykle ważną rolę wżyciu lit. Węgier. Problematyka jego utworów krążyła wokół dążeń narodowowyzwoleńczych, przedstawiała życie ludu. Temat poetyckiej trylogii Toldi (1847), Toldi estje (1854), Toldi szerelme (1879)
zaczerpnął zXVI-wiecznego poematu P.Ilosvaiego-Selymesa, aztytułowego bohatera utworu uczynił symbol zwycięskiej potęgi ludu ijego wartości moralnej. Ludowa poezja, tradycja, słownictwo były źródłem inspiracji twórczych A.Ponadto autor ballad, utworów patriotycznych iliryków: Elveszett alkotmny (1849), Nagyidai cignyok (1852), Buda halla (1864), cykl Őszikk (1877), tłumacz na język węg. utworów Arystofanesa, W.Szekspira.