(1940-1996)
poeta ros., eseista, tłumacz, laureat Nagrody Nobla (1987) przyznanej za "uniwersalne wartości całokształtu twórczości literackiej, odznaczającej się jasnością myśli ipoetycką siłą". Edukację szkolną zakończył jako piętnastolatek, aszeroką wiedzę humanistyczną zdobył samodzielnie. Jego debiut nastąpił prawdopodobnie ok.1958, zyskując uznanie A.Achmatowej. Po felietonie Truteń zmarginesów literatury, który ukazał się wgazecie "Wieczernij Leningrad" (1963), B. został skazany na 5 lat przymusowych robót za "społ. pasożytnictwo". Zmuszony do emigracji osiedlił się wUSA (1972). Pisał wjęz. ros. iang. Jego utwory: Wielka elegia do Johna Donne’a(1963), Rozmowa zniebianinem (1970), Motyl (1972), bliskie są ang. poetom metafizycznym (J.Donne, T.S.Eliot, R.L. Frost, W. Auden). Klasyczno-barokowy ton poezji B. przywracał powagę zasadom etyki chrześc.: Dwie godziny wzbiorniku (1965), Postój wpustyni (1966), Martwa natura (1971). B.nawiązywał do twórczości pisarzy starożytnych: Popiersie Tyberiusza (1987), Post aetatem nostram (1987), Rozwijając Platona (1976), dramat satyr.-filoz. Marmur (1984). Eseje B. wydano wzbiorach Mniej niż ktoś (1986), Śpiew wahadła (1989). B.tłumaczył zjęz. pol. utwory Cz. Miłosza, Z. Herberta, należał do zespołu kwartalnika "Kontynenty" i"Zeszytów Literackich".