(1611)
baśniowa, fantastyczna komedia W.Szekspira, którą, jako ostatni utwór dramatopisarza, uznaje się za metaforyczne pożegnanie autora ze sceną ipoezją. B. ukazuje losy Prospera, którego własny brat, książę Mediolanu, wygnał zojczyzny iprzywłaszczył sobie jego tron. Prosper wraz zcórką Mirandą, Arielem - powietrznym duszkiem iKalibanem - niekształtnym potworkiem, przez kilkanaście lat przebywał na bezludnej wyspie. Opanowawszy sztukę czarnoksięską, zwabia wpobliże wyspy statek ze swymi krzywdzicielami, po czym doprowadza do jego katastrofy. Ariel dopomaga Prosperowi wudowodnieniu win prześladowców. Po usilnych staraniach Prosper zaręcza Mirandę zsynem króla Neapolu, asam powraca do domu, odzyskuje tron, zarzuca stosowanie sztuki czarnoksięskiej. Wpostaci Prospera dostrzegano alter ego samego Szekspira. Sztuka przepełniona jest refleksjami natury estetycznej, filozoficznej.