(1768-1848)
pisarz franc., prekursor romantyzmu ipowieści psychol., członek Akademii Francuskiej, polityk. Czas dzielił pomiędzy podróże (wmłodości odwiedził Amerykę, później Ateny, Konstantynopol, Jerozolimę, Tunis, Grenadę) asprawowanie kolejnych funkcji publicznych wzmieniających się rządach (był m.in. posłem wBerlinie, ambasadorem wLondynie, delegatem na kongres wWiedniu). Śmierć matki isiostry wywołała wpisarzu wstrząs psychiczny, wktórego następstwie Ch. zwrócił się ku katolicyzmowi. Napisał m.in.: broszurę polemiczną Opięknie poetyckim imoralnym religii chrześcijańskiej (1799); dwie "budujące ichrześcijańskie" powiastki wyjęte znie wydanej jeszcze wówczas powieści Naczezi (druk. 1826), zktórych pierwsza, Atala, czyli miłość dwojga dzikich na pustyni (1801), opowiada omiłości poganina do chrześcijanki, druga, Ren (1802), rozważa problem powrotu człowieka cywilizowanego do natury. Oba utwory stanowiły ilustrację do głównego dzieła Ch., Geniusz chrześcijaństwa (1802), którego celem miało być ożywienie uczuć rel. we Francji. Kolejnym utworem, Męczennicy (1809), pisarz pragnął wykazać wyższość wiary chrześc. nad pogańską. Wostatnich latach życia Ch. pracował nad autobiograficznym dziełem, Pamiętniki spoza grobu, które wcałości, wraz zusuniętymi uprzednio przez przyjaciół irodzinę pisarza fragmentami, ukazały się dopiero w1948 r.
- Chateaubriand François Ren de, (1768-1848)