wmit. gr. architekt, rzeźbiarz pochodzący zateńskiego rodu królewskiego. Starożytni uważali, iż D. wznacznym stopniu przyczynił się do rozwoju nauki. Uczniem D. był bardzo zdolny Talos, zazdrosny D. zabił chłopca. Gdy zbrodnię wykryto, D. został skazany przez Areopag ateński na wygnanie. Schronienia udzielił mu król Krety Minos, który powierzył D. wybudowanie Labiryntu, pałacu oskomplikowanym układzie korytarzy, gdzie zamknął Minotaura. Ariadna, która chciała ocalić Tezeusza, za radą D. ofiarowała ukochanemu kłębek nici, by ten mógł wrócić zLabiryntu. Rozgniewany Minos zamknął wLabiryncie Dedala wraz zjego synem Ikarem. D. zrobił dla siebie isyna skrzydła zpiór zlepionych woskiem izbiegł stamtąd. Dotarł do Sycylii iznalazł schronienie ukróla Koklosa, któremu służył jako architekt. Rzeźby przedstawiające D.są autorstwa Donatella, A. Canovy; obrazy Tintoretta, P. Bruegela st., Caravaggia. Wliteraturze D. zainspirował m.in. A.Sikelianosa, W.Binala; P.Hertza (Strój Dedala), J.Iwaszkiewicza (Ikar).
Dedal
Literatura powszechna