(ur. 1926)
haitański poeta i eseista tworzący wjęzyku franc.; jeden zwybitniejszych przedstawicieli nurtu ngritude (zob. A.Csaire). Wychował się wmieście portowym Jacmel, od dzieciństwa miał kontakt zżywiołami przyrody izhaitańskimi rytuałami wierzeń voo doo, co wywarło znaczny wpływ na ukształtowanie się jego lit. wyobraźni. Debiutancki zbiorek wierszy Etincelles (1945) przyniósł mu sławę na wyspie izwrócił uwagę dwóch poetów, goszczących wtym czasie na Haiti, A.Bretona iA.Csaire’a. Wzwiązku zpolit. prześladowaniami D. przebywał wlatach 1946-50 na emigracji we Francji, gdzie podjął studia zzakresu nauk polit. iliteratury oraz nawiązał kontakty zfranc. intelektualistami isurrealistami. Wokresie tym krystalizują się prokomunistyczne poglądy D., jego jawna sympatia dla Związku Radzieckiego. W1951 r. wParyżu opublikował drugi tomik wierszy Vgtations de clart. Wlatach 1958-60 przebywał na Kubie na zaproszenie poety N. Guillena, opowiedział się po stronie rewolucji Fidela Castro, brał czynny udział wżyciu wyspy. Po aferze poety Padillo, którego zmuszono do dokonania publicznej samokrytyki, D. wycofał poparcie dla Wodza Rewolucji. Jako persona non grata opuścił Kubę. Ponownie zamieszkał wParyżu, gdzie podjął pracę wSekretariacie UNESCO, oddając się całkowicie działalności lit. W1977 r. rozpoczął współpracę zpismem "Prsence Africaine" grupującym pisarzy oróżnych kolorach skóry, dążących do dekolonizacji krajów Trzeciego Świata. W1986 r. przeprowadził się do Langwedocji. Autor wierszy ipoematów, m.in. Journal d’un animal marin (1961), Un arc en ciel pour l’Occident chrtien (1967), Pote Cuba (1976), Entat de posie (1980), utworów prozatorskich Le Mt de cocagne (1979), Alleluia pour une femme jardin (1981), Hadriana moich marzeń (1988), eseju Bonjour et adieu la ngritude (1980).