(1921-90)
szwajc. dramaturg, prozaik, eseista, reżyser iteoretyk teatru, tworzący wjęzyku niem. Syn pastora protestanckiego. WBerlinie iZurychu studiował teologię, filozofię igermanistykę. Po pierwszych sukcesach swoich sztuk (m.in. Napisane jest, 1947) D. poświęcił się wyłącznie pracy lit. Był niezwykle surowym krytykiem społeczeństwa 2. poł. XX w. Zgodnie zwłasną koncepcją dramatu (2 zbiory rozpraw z1966 i1977) D. twierdził, że współczesną problematykę można przedstawić jedynie wtragikomedii, stąd obecność groteski, parodii, farsy wjego utworach. Autor sztuk, które na stałe weszły do światowego repertuaru teatrów: Romulus Wielki (1949), Anioł zstąpił do Babilonu (1953), Wizyta starszej pani (1956), Frank V (1959), wktórych ukazuje chwiejność imoralną ułomność ludzi, dokonuje osądu ich postępowania, przedstawia konflikt między jednostką azbiorowością. Wsztuce Fizycy (1962) podejmuje D. problem odpowiedzialności uczonego za jego odkrycia ibezradność wobec nieodpowiedniego ich wykorzystania. Kolejne sztuki: Meteor (1966), Król Jan według Szekspira (1968), komedia Zwłoki (1977) oraz groteska polit. zaluzjami do pol. stanu wojennego Achterloo (1983). D. jest również autorem słuchowisk (Stranitzky ibohater narodowy, 1959; Herkules istajnia Augiasza, 1954; Proces ocień osła, 1958), powieści iopowiadań kryminalnych, wktórych zajmuje go przede wszystkim problematyka moralno-filoz.: Sędzia ijego kat (1950), Kraksa (1956), Obietnica (1958), Zlecenie albo Oobserwacji obserwatora obserwatorów (1986), Dolina pomieszania (1989).
- Drrenmatt Friedrich, (1921-90)