(1893-1973)
prozaik wł. Zzawodu inżynier, pracował m.in. wNiemczech, Włoszech iArgentynie, gdzie rozgrywa się akcja jego najwybitniejszej powieści, Poznawanie cierpienia (1963). Uczestnik ijeniec Iwojny światowej, swoje militarne doświadczenia upamiętnił wZamku wUdine (1934). L. 30. to dla G. okres współpracy zgrupą pisarzy skupionych wokół florenckiego pisma "Solaria", wktórego wydawnictwach zadebiutował zbiorem opowiadań Madonna filozofów (1931). Wdorobku G. znalazł się nadto zbiór groteskowo-satyrycznych opowiadań L’Adalgisa (1944), odwołujący się do okresu, gdy pisarz mieszkał wMediolanie, oraz napisana już wRzymie powieść Ta paskudna sprawa zulicy Merulana (1957), która, ze względu na wykorzystanie dialektu, nastręcza liczne trudności translatorskie. Do dziedziny eseistyki należą Podróże, śmierć (1958) - zbiór szkiców napisanych wl. 1927-54, oraz esej Eros e Priapo (1967). Porównywany do F. Rabelais’go, F. Cline’a i J.Joyce’a, G. zapoczątkował nowy okres wprozie wł. Jego utwory stały się punktem odniesienia dla wł. awangardy l. 60. ipóźniejszej prozy eksperymentalnej. Przy użyciu "własnego" języka, określanego jako maccheronismo czy gaddiano, wktórym spotykają się dialekt, żargon, neologizmy ionomatopeje, G. opisuje rzeczywistość postrzeganą jako chaos, labirynt owładnięty "powszechnym imbecylizmem" (śmieszne ambicje, komiczne obyczaje, małostkowe uczucia itd.). Osiąga przy tym efekt parodystycznej hiperboli, groteskowej deformacji. Na pol. rynku ukazał się m.in. nie wymieniony powyżej wybór opowiadań G. Pożar na ulicy Keplera, pochodzący ztomu Iracconti. Accoppiamenti giudiziosi. 1924-58.
- GADDA, Carlo Emilio (1893-1973)...