(1867-1933)
ang. prozaik idramaturg, laureat Nagrody Nobla (1932). Potomek zamożnej ziemiańskiej rodziny ukończył wydział prawa na uniwersytecie oksfordzkim. Wiele podróżował po Europie iświecie; podczas jednej zwypraw poznał J. Conrada, jeszcze wówczas początkującego pisarza, któremu miał wprzyszłości pomóc wzaadaptowaniu się wnowej ojczyźnie. Wczesne utwory G. nawiązują do powieści podróżniczych iśrodowiskowych; są wśród nich: Jocelyn (1898), Villa Rubein (1900) Wyspiarscy faryzeusze (1904), We dworze (1907), Powszechne braterstwo (1909), Ciemny kwiat (1913) iin. Światową sławę przyniósł pisarzowi cykl Saga rodu Forsyte’ów, składający się zpowieści: Posiadacz (1906), Wmatni (1920) iDo wynajęcia (1921). Cykl prezentuje dzieje trzech pokoleń zamożnego ang. rodu epoki wiktoriańskiej. G.przeszedł wnim od krytyki przedstawicieli wyższych warstw społ., które oskarżył oegoizm, snobizm, wewnętrzną pustkę ipogoń za pieniądzem, do swoistej rehabilitacji pokolenia starej iśredniej generacji Forsyte’ów oraz idealizacji epoki wiktoriańskiej. Zachęcony powodzeniem dzieła, podjął pracę nad kolejnym cyklem, Nowoczesną komedią (1924-28), która jednak nie powtórzyła sukcesu Forsyte’ów. Ze sławnym rodem pisarz pożegnał się zbiorem opowiadań Na giełdzie Forsyte’ów (1930). Spośród sztuk G. największe uznanie zdobyły: Srebrna papierośnica (1906), Walka (1909) iSprawiedliwość (1910) - wszystkie oostrej wymowie krytycznej. Ważną rolę odegrał G. wutworzeniu międzynarodowego stowarzyszenia pisarzy PEN Club (Poets, Essayists, Novelists), którego został pierwszym prezesem.
- Galsworthy John, (1867-1933)
- GALSWORTHY, John (1867-1933)