(1902-89)
poeta kubański. Porzucił rozpoczęte studia prawnicze, po czym wykonywał najróżniejsze zawody (drukarz, dziennikarz, urzędnik). Brał udział whiszp. wojnie domowej 1936-39 walcząc po stronie republikanów. W1961 r. został prezesem Związku Pisarzy Kubańskich (UNEAC), którą to funkcję sprawował przez kilka lat. Odbył liczne podróże po wszystkich kontynentach, kilkakrotnie był zwizytą wPolsce. Twórczość poetycka G. wyrasta zwielu źródeł: afrokubański folklor (tomik Motivos de son, 1930) łączył G. zsurrealizmem inspirowanym poezją Garcíi Lorki (zbiór Sóngoro Cosongo, 1931), podejmował tematy lud. dawnej poezji hiszp. uzupełnione aktualnymi wydarzeniami społ. ipolit. (zbiory Espańa, poemas en cuaro angustias y una esperanza, 1934; West Indies Ltd, 1934; El son entero, 1934; Cantos para soldados y sones para turistas, 1937; Paloma del vuelo popular, 1958; Balada, 1962; Tengo, 1964). Oniezwykle muzycznej, wypełnionej humorem poezji G. mówi się, iż najpełniej wyraża ducha czarnoskórego mieszkańca Antyli. Sięgając do tradycji kultury afrokubańskiej wskazał poeta na możliwości jej twórczego przetworzenia.