(1770-1843)
niem. poeta, epik, dramaturg okresu klasycyzmu. Wlatach 1788-93 studiował teologię wTybindze, gdzie zaprzyjaźnił się zHeglem iSchellingiem. Tworzył zaledwie przez 10 lat, ponieważ w1802r. popadł wobłęd. Dalsze lata swego życia spędził wzakładzie dla psychicznie chorych. Wielbiciel świata antycznego, który był dla niego wzorem idealnego porządku społ.; opiewał jego urok wodach ihymnach (m.in. Hymne an die Freiheit, 1791; Hymne an die Manschheit, 1792; An die Deutsche, 1799), zwirtuozerią posługiwał się antyczną metryką. Najważniejsze dzieło H. stanowi powieść liryczna Hyperion, albo Eremita wGrecji (1797-99) - pisana wformie listów tytułowego bohatera do niem. przyjaciela Bellarmina, była wyrazem głębokiego patriotyzmu pisarza, troski owspółczesne mu Niemcy, stanowiła próbę połączenia antyku ztradycją kultury Zachodu. H. dokonywał także tłumaczeń gr. literatury ipoezji.