(imię własne "sójka, ptak przedrzeźniający głosy")
postać zapokryficznej opowieści ludowej, mającej początkowo charakter dialogu rel., przekształconej wXII w. wutwór humorystyczny obrzydkim igrubym prostaku, prowadzącym dyskurs zkrólem Salomonem. Utwór wydawany wXVI w. wjęz. łac., przetłumaczony na jęz. pol. przez Jana zKoszyczek, nosił tytuł: Rozmowy, które miał król Salomon mądry zMarchołtem grubym asprośnym, awszakoż, jako onim powiedają, bardzo zwymownym, zfigurami igadkami śmiesznymi. Nieokrzesany irubaszny M. wrozmowie zmędrcem okazuje się sprytniejszy ibardziej przebiegły; odpowiada na wszystkie zagadki króla, wystawiając go na pośmiewisko. Doprowadza m.in. do ataku kobiet na Salomona, rozpuszczając pogłoskę, że władca chce wprowadzić poligamię. Sens opowieści sprowadza się do wykazania wyższości chłopskiego zdrowego rozsądku nad wyuczoną erudycją. WXIX iXX w. postać M. stała się uosobieniem siły, witalności irubaszności. J. Kasprowicz napisał widowisko wystawione we Lwowie: Marchołt gruby asprośny, jego narodzin, życia iśmierci misterium tragikomiczne; J.Tuwim poświęcił sprytnemu prostakowi wiersz Syna poetowego narodziny.
- Marchołt, Marolf, Markolf, Marcolphus, Marchiandus, (imię znaczące: sójka,...