(1882-1956)
ang. prozaik ihumorysta. Syn dyrektora szkoły, już wczasie studiów wCambridge na wydziale matematyki zasmakował wlit., redagując studenckie pismo "Granta". Wl. 1906-14 pracował wredakcji popularnego tygodnika satyrycznego "Punch". Po wybuchu Iwojny światowej wstąpił do armii iwalczył na froncie francuskim. Pierwsze utwory M., komedie pisane zmyślą oteatrze: Pan Pim przechodzi obok (1919), Droga do Dover (1923), Prawda oBlaydach (1923), Alibi doskonałe (1932), cieszyły się dużym powodzeniem. Zdoskonałym przyjęciem spotkały się także powieść kryminalna Tajemnica czerwonego domu (1921) oraz późniejsza liryczna opowieść Dwoje ludzi (1931). Wdorobku pisarza znalazły się ponadto zbiory esejów otematyce polit., kulturalnej ispoł., Raz na tydzień (1914), Jeśli mi wolno (1920), Honorowy pokój (1934), Honorowa wojna (1941) oraz powieść autobiograficzna Jest już za późno. Autobiografia pisarza (1939). Rok 1920 przyniósł M. syna, Christophera Robina, za którego sprawą lit. dla dzieci wzbogaciła się odwa ponadczasowe arcydzieła: Kubuś Puchatek (1926) iChatka Puchatka (1928). Pełne ciepła, okraszone absurdalnym humorem wstylu L. Carrolla książeczki opowiadają operypetiach zabawek-zwierzątek zpokoju Krzysia. Mali bohaterowie: Kubuś, Królik, Prosiaczek, Kłapouchy iTygrysek, podbili serca dzieci idorosłych na całym świecie. Tłumaczone na wiele języków opowieści doczekały się nawet przekładu łacińskiego. Dla pol. czytelnika odkryła je I. Tuwim. Zmyślą onajmłodszych M. napisał ponadto dwa zbiory wierszy: Kiedy byliśmy bardzo mali (1924) iMamy już sześć lat (1927).