(1810-57)
franc. poeta, pisarz idramaturg, członek Akademii Francuskiej; współczesny romantykom, nie dzielił ich poglądów polit. ani społ.; od założeń swojej epoki odciął się poematem Sekretne myśli Rafała, szlachcica francuskiego, wktórym nawiązał do minionych wzorów, klasycznego racjonalizmu isensualizmu. Nieszczęśliwa miłość poety do George Sand zrodziła zachwycające artyzmem liryki zebrane wtomie Noce (1835-40). Reakcją M. na wygwizdanie przez romantyków imieszczańską publiczność jego komedii Noc wenecka było stworzenie Teatru we własnym fotelu (1833), serii sztuk nie przeznaczonych do grania na scenie, publikowanych w"Revue des Deux Mondes". Utwory te charakteryzowały trafność psychologicznej obserwacji, błyskotliwy dowcip iklarowna kompozycja. Najlepsze znich: Kaprysy Marianny (1833), Nie igra się zmiłością (1834), Lorenzaccio (1834) Świecznik (1835), Nie trzeba się zarzekać (1836), docenił ina nowo odkrył dla teatru XXw. Szczególne miejsce wlit. zajmuje powieść M. ocharakterze autobiograficznym Spowiedź dziecięcia wieku (1836), kreśląca portret autora icałego pokolenia. Utwory M. tłumaczyli na jęz. pol. m.in.: T. Boy-Żeleński, A. Międzyrzecki iW. Szymborska.
- MUSSET, Alfred de (1810-57)
- Musset Alfred de, (1810-57)
- ALFRED, Wywodzi się z starosaksońskich...