(1904-73)
poeta chilijski; uhonorowany Nagrodą Nobla (1971) za "poezję, która znadzwyczajną siłą wyraża los całego kontynentu". Ojciec N. był urzędnikiem kolejowym, amatka, która zmarła, gdy był niemowlęciem - nauczycielką. Od 1921 r. N. studiował wInstytucie Pedagogicznym wSantiago. Pracował wdyplomacji; był konsulem na Dalekim Wschodzie (1927- 33), wHiszpanii (1934-38). W1944 r. został senatorem zramienia KP Chile. Po niezbyt fortunnej wypowiedzi na temat prezydenta Chile, którego nazwał "marionetką USA", przebywał na emigracji (1949-52). Komunistyczne przekonania polit. N. spowodowały, że był bardzo popularny wmass mediach krajów bloku socjalist., odwiedził m.in. ZSRR, Chiny iPolskę. Wczesna twórczość N. (zbiór Crepusculario, 1923; erotyki Veinte poemas de amor..., 1924) przesiąknięta jest duchem modernizmu. Wkolejnych tomikach (Residencia en la tierra, t. 1-2, 1933-35) zaczyna krystalizować się indywidualny styl poetycki N. onietuzinkowej symbolice, plastycznych obrazach, atmosferze niepokoju ikatastrofizmu. Poglądy rewolucyjne wtwórczości N.pojawiły się pod wpływem hiszp. wojny domowej, wktórą poeta był zaangażowany (zbiór Espańa en el corazón, 1937). Na emigracji wydał Pieśń powszechną (1950) - monumentalną epopeję odążeniach wolnościowych ispoł. narodów Ameryki Łac., ukazał jednocześnie niepospolite piękno przyrody tego kontynentu. Utwór został zilustrowany przez meksykańskich malarzy D.Riverę iD.Alfardo Siqueirosa. Wdokonaniach poetyckich następnego okresu zanikają niepokoje egzystencjalne, azaczyna pojawiać się poezja codzienności (Odas elementales, 1954-57) iufność wżycie imiłość (Cien sonetos de amor, 1957; Estravagario, 1958). N. jest także autorem wspomnień Wyznaję, że żyłem (1974) idramatu społ.-polit. Sława iśmierć Joachima Muriety (1967).
- NERUDA, Pablo, właśc. Neftalí...