(1901-75)
węg. pisarz, dramaturg, publicysta, eseista. Ojciec N. był nauczycielem pochodzącym zbogatego chłopstwa. N. ukończył studia medyczne. Wlatach 1932-36 był red., wydawcą, autorem artykułów wpiśmie "Tanú". Wokresie 1949-53 pracował jako nauczyciel. Wiejski rodowód wywarł znaczny wpływ na twórczość pisarza, który wswoich esejach (m.in. zbiory Magyarsg s Európa, 1935; Az rtelmisg hivatsa, 1944) głosił ideę odrodzenia Węgier, opartą na koncepcji etycznego samodoskonalenia się poszczególnych ludzi, jednostek, anie całego organizmu społecznego. Siłą kulturotwórczą był wg N. lud - sukcesor odwiecznych cech charakteru narodowego. Wteorii tzw. trzeciej drogi N. mówił oprzekształceniu się społeczeństwa wzbiorowość ludzi światłych iwykształconych, między którymi zanikną podziały klasowe. Wpowieściach zelementami autobiografii Odraza (1947), Grzech (1936), Litość (1965), Żałoba (1935) dokonał pisarz analizy psychol. społeczeństwa węg. okresu międzywojennego. Ponadto autor dramatów hist. ispoł.-obyczajowych: Galilei (1955), Cseresnys (1942), Ojciec isyn (1961), przekładów zliteratury czes., ros., ang.