(1888-1953)
dramaturg amer., laureat Nagrody Nobla (1936). Dzieciństwo spędził podróżując od miasta do miasta zwędrowną trupą aktorów, zktórą związany był jego ojciec. W1906 r. wstąpił na uniwersytet wPrinceton, jednak po roku przerwał naukę, by zarabiać na życie m.in. jako poszukiwacz złota wHondurasie, urzędnik handlowy wBuenos Aires, marynarz na statkach pływających do Afryki Południowej oraz reporter pisma "The Telegraph", wychodzącego wConnecticut. W1912 r. zachorował na gruźlicę ispędził pół roku wsanatorium, gdzie oddawał się przemyśleniom ilekturze m.in. A. Strindberga, H. Ibsena iF. Wedekinda. Po opuszczeniu kurortu zapisał się na kurs teorii ihistorii dramatu przy Uniwersytecie Harvarda, prowadzony przez wybitnego znawcę teatru G.P. Bakera. Początkowo pisał same jednoaktówki - debiutancki zbiór Pragnienie iinne jednoaktówki (1914); Na wschód od Cardiff (1916) - melodramat romantyczny, pierwszy wystawiony utwór; sztuki otematyce marynistycznej. W1920 r. zaprezentował pełnospektaklowy dramat Poza horyzontem, który przyniósł O’N. Nagrodę Pulitzera izapoczątkował b. twórczy okres wjego pisarskiej działalności. Powstało wówczas ok. stu utworów scenicznych, wśród których największy rozgłos zyskały: Złoto (1920), Słoma (1921), Owłosiona małpa (1922), Pierwszy człowiek (1922), Anna Christie (1922) - nagrodzona Pulitzerem, Irlandzka róża Abiego (1924), Zespojeni (1924), Pożądanie wcieniu wiązów (1924), Fontanna (1926), Marco Polo (1927), Dziwne preludium (1928) - kolejne wyróżnienie Pulitzera, trylogia Żałoba nie przystoi Elektrze (1931), Ach, pustynio! (1933) oraz Dni bez końca (1934). Charakterystyczną cechą twórczości O’N. jest łączenie tradycyjnego realizmu zekspresjonizmem, wyrażającym się wstosowaniu skrótów isymboli scenicznych. Sztuki pisarza odznaczają się różnorodnością stylu, tematyki iśrodowisk, wktórych rozgrywa się akcja. Wpowojennym dorobku O’N. znalazły się pesymistyczne, tchnące krańcowym zwątpieniem dramaty: Zimna śmierć nadchodzi (1946), Księżyc dla bękartów (1952) oraz wydane pośmiertnie Zmierzch długiego dnia (1956) iDotyk poety (1957), które wzamierzeniu autora miały wejść wskład cyklu dramatycznego pt. Opowieść wydziedziczonych posiadaczy.