(hebr. "pokój", "pomyślność")
syn Dawida i Batszeby; król Izraela, zyskał sławę dzięki swojej przysłowiowej już mądrości. Kiedy we śnie objawił się młodemu władcy Bóg izapytał, jaki dar chciałby otrzymać, S. poprosił o"serce pełne rozsądku", by móc dobrze rządzić swoim ludem. Ta prośba tak spodobała się Jahwe, że oprócz roztropności obdarzył S. także bogactwem isławą. Dla zilustrowania mądrości króla przytacza się zwykle opowieść odwóch nierządnicach, które wjednym czasie wydały na świat synów, akiedy jedno niemowlę zmarło, każda zkobiet twierdziła, że jest matką żyjącego. Król rozkazał rozciąć dziecko na pół, aby obydwie otrzymały po równo. Jedna zkobiet zaprotestowała przeciwko wyrokowi izgodziła się oddać niemowlę rywalce; dowiodła wten sposób swojej miłości do niego iokazała się prawdziwą matką. Król S. zapisał się whistorii nie tylko jako mędrzec, ale także budowniczy Świątyni Jerozolimskiej, której wzniesienie planował już jego ojciec Dawid. Przez długie lata budowla ta była symbolem potęgi Izraela, przechowywano wniej najwyższy przedmiot kultu wyznawców judaizmu, Arkę Przymierza. Potomni
przypisywali S. autorstwo wielu ksiąg biblijnych, m.in. Księgi Przysłów, Eklezjasty, Księgi Mądrości oraz Pieśni nad pieśniami. Postać S. zainspirowała m.in. S.del Piombo, Rafaela, Rubensa, D.Granta; R. Haggard nawiązał do biblijnego władcy wpowieści Kopalnie króla Salomona; T. Morrison wydała powieść Pieśń Salomona.