(1900-71)
gr. poeta ieseista; uhonorowany Nagrodą Nobla (1963) za "wybitne utwory liryczne, oddające pokłon światu starożytnych Hellenów". Miasto Smyrna (obecnie Izmir) - miejsce urodzenia S. - znajdowało się na terytorium Turcji. Po wybuchu Iwojny światowej rodzina pisarza wyemigrowała do Aten, by uniknąć tureckich prześladowań. Po ukończeniu gimnazjum wAtenach S. studiował prawo na Sorbonie wParyżu, sposobił się do służby dyplomatycznej. W1926 r. podjął pracę wMSZ Grecji. Pobyt wWielkiej Brytanii, wktórej wlatach 1957-62 był ambasadorem, zaowocował fascynacją twórczością T.S.Eliota iproponowanym przez niego ideałem bezosobowej wizji świata pozbawionego pierwiastków metafizycznych. Twórczość S., który chciał utrwalić gr. tradycję, ukazać dramatyczne losy współczesnych Greków, będących niczym tułacze zOdysei, cechuje pesymizm wynikający zegzystencjalnych niepokojów charakterystycznych dla XX w. Pojawiający się nieustannie motyw wiecznego wędrowania to odzwierciedlenie losu samego S., wygnańca zukochanej ziemi. Autor zbiorów wierszy (Strofi, 1931; Tetradio Imnasmaton 1928-1937, 1940; Imerolojo katastromatos I, II, III, 1940, 1944, 1955; Piimata, 1977), poematów (Legenda, 1935; Drozd, 1947), esejów oliteraturze ikulturze antycznej, reportaży, dziennika (Meres, t. 1-5, 1975-78). Dokonywał także tłumaczeń na język gr. utworów m.in. T.S.Eliota, W.B.Yeatsa, A. de Musseta, E.Pounda, P.luarda.