(1784)
komedia intrygi P. Beaumarchais’go. Figaro, dowcipny i przebiegły sługa hrabiego Almavivy, w przeddzień swojego ślubu z Zuzanną, pokojówką hrabiny, nieoczekiwanie odkrywa w swoim panu rywala. Co więcej, hrabia zamierza przywrócić "pańskie prawo". By temu zapobiec, Figaro, Zuzanna i hrabina (Rozyna) jednoczą siły i obmyślają plan. Jego realizację opóźniają sprowokowane przez hrabiego wydarzenia: Marcelina, klucznica, której Figaro winny jest pieniądze, żąda zwrotu długu albo ożenku. Nieoczekiwanie okazuje się, że Marcelina jest matką Figara. Tymczasem hrabina przebrana za Zuzannę udaje się na schadzkę wyznaczoną pokojówce przez hrabiego. Kobieca maskarada wprowadza w błąd nie tylko Almavivę, ale i Figara. Finał, w którym hrabia zostaje publicznie obnażony ze swoich niecnych zamiarów, kończy ogólny wybuch śmiechu. Postać Figara odgrywa w sztuce pierwszoplanową rolę; zachowanie i wypowiedzi sługi nadają całości komedii satyrycznego tonu. Ulubiony bohater publiczności (znany już dzięki sztuce Cyrulik sewilski), przewyższający swojego chlebodawcę pod wieloma względami, stał się symbolem żądań ludu wobec monarchii franc.
- FIGARO, służący, bohater dwóch...
- FIGARO, "Le F."
- Almaviva, hrabia, postać z Wesela Figara,...