(1500?-82?)
pisarz chiń. Pozostawił po sobie - obok Szuei-huczuan przypisywanej Szy Nai-anowi (XIII w.) i Lo Kuan-czungowi (1330-1400), San-kuo-czy-jen-i Lo Kuan-czunga i Kin-P’ing-Mei nieznanego autorstwa z końca XVI w. - jedną z 4 wielkich chiń. powieści epoki Ming - Wędrówkę na Zachód (Si-ju-ki). Temat utworu zaczerpnął W. z rzeczywistej podróży buddyjskiego mnicha Han-tsanga, który wyprawił się w latach 629-45 do Indii po księgi buddyjskie niezbędne do odnowy państwa. W ciągu stuleci opis podróży Han-tsanga zaczął obrastać w legendy. Stopniowo miejsce mnicha jako głównego bohatera wyprawy zajęła mityczna, święta małpa Sun Wu-k’ung, która uosabiała niespokojny umysł człowieka. Wędrówka..., pełna humoru, fantastyki, silnych pierwiastków satyr., żywej akcji, wypełniona była ważnymi treściami filoz., stanowiła także ciętą satyrę na dwór cesarski. Perypetie małpy Sun Wu-k’ung stały się tematem licznych sztuk teatr., do dziś cieszących się dużym powodzeniem.