(1939)
utwór z pogranicza gatunków pióra A. de Saint-Exupry’ego, łączący cechy powieści, reportażu, zbioru opowiadań, zapisu wspomnieniowego i eseju. Koncentrując się na rozważaniach dotyczących zawodu pilota, samolotów i ludzi, w których dostrzega heroizm, autor dąży do określenia tego wszystkiego, co nadaje sens ludzkiej egzystencji. Najwyższą wartość upatruje w ludzkiej solidarności, godności, lojalności i gotowości do czynu. Przytaczane w utworze historie, z których każda była udziałem przyjaciół pisarza bądź jego samego (katastrofa na Pustyni Libijskiej), nabierają charakteru przypowieści o ludzkim losie. Moralista S.-E. dowodzi prawdy, że: "Dopiero wtedy oddychamy, kiedy jesteśmy związani z naszymi braćmi wspólnym celem znajdującym się poza nami, a doświadczenie uczy, że kochać to nie znaczy patrzeć na siebie nawzajem, ale patrzeć razem w tym samym kierunku". Walcząc w obronie człowieka, autor pragnie przeciwstawić się cywilizacji przemysłowej, która wyjaławia życie ludzkie z sensu. Szczególnym niepokojem napawają go ideologie wojenne opanowujące Europę. Z.,p.l. przyniosła S.-E. nagrodę Akademii Francuskiej.
- SAINT-EXUPÉRY Antoine de, (1900-44)
- Saint-Exupry Antoine de, (1900-44)
- WYSTAWY ŚWIATOWE, międzynarodowe , gł.(...)