(astr.)
zmiana położenia obiektu na sferze niebieskiej wywołana zmianą położenia obserwatora; znajduje zastosowanie do mierzenia odległości ciał niebieskich, ponieważ wielkość p. jest odwrotnie proporcjonalna do odległości ciała; P. DZIENNA jest kątem między prostymi łączącymi ciało ze środkiem Ziemi i z punktem obserwacji, ulega zmianie w ciągu doby; od starożytności wykorzystywana do pomiarów odległości ciał w ; P. ROCZNA to duża półoś elipsy paralaktycznej, którą zatacza na niebie gwiazda obserwowana z Ziemi w rezultacie ruchu naszej planety dookoła Słońca; używana do mierzenia odległości najbliższych gwiazd; gwiazdy dalekie mają p. mniejsze od wartości błędu pomiarowego, dlatego ich odległości wyznacza się metodą p. spektroskopowych, opartych na pomiarach widma i jasności gwiazd; pierwszą p. gwiazdy (61 Cygni) otrzymał 1838 F. Bessel.