pasywacja
proces chem. lub elektrochem., nadający metalom pasywność; w wyniku działania czynników utleniających pow. metali (np. chromu, molibdenu, glinu, tytanu) pokrywa się b. cienką warstewką pasywnych tlenków, co zmniejsza szybkość korozji i uodparnia na działanie kwasów i in. substancji; p. może zachodzić samorzutnie (metale samopasywujące) lub w sposób zamierzony (np. jako operacja wykańczająca po cynkowaniu).