CELTYBEROWIE

ludność płn. i środk. części Płw. Iberyjskiego, powstała przed V w. p.n.e. z asymilacji zamieszkujących tam dawniej Iberów z przybyłymi z płn. Celtami; początkowo zdominowani przez Kartagińczyków, 210-206 p.n.e. podbici przez Rzymian, wzniecili kilka powstań, ostatecznie pokonani przez Rzymian 133 p.n.e. (zdobycie Numancji); zamieszkiwali niewielkie osady obronne, w obrządku grzebalnym dominowało ciałopalenie (jednak w płd. części Hiszpanii brak w ogóle śladów pochówków, a jeden z autorów staroż. zanotował, iż porzucają ciała swych zmarłych na pożarcie sępom!); Rzymianie przejęli od nich kilka typów oryginalnej, bardzo skutecznej broni, m.in. krótki, obosieczny miecz, służący do zadawania pchnięć (gladiusi, włócznię z grotem osadzonym na długim trzpieniu z miękkiego żelaza pilum).