jeden z koczowniczych ludów sarmackich (pochodzenia irańskiego), przybyły na przełomie III i II w. p.n.e. na stepy nad dolnym Dnieprem (wraz z Roksolanami, a także Sarmatami); gdzie podporządkowali sobie zachowujące do tej pory resztki niezależności plemiona scytyjskie. Około połowy I w. n.e. J. osiedlili się na Wielkiej Nizinie Węgierskiej (dorzecze Cisy), stając się jednym z ważniejszych czynników militarnych aż do okresu wędrówek ludów. J. pozostawali przeważnie we wrogich stosunkach z cesarstwem rzymskim, często występując przeciwko niemu w koalicji z Kwadami i Markomanami (germańscy Swebowie), m. in. 92 i w trakcie wojen markomańskich (pokonani 174 przez Marka Aureliusza). W początkach V w. J. zostali rozbici i podporządkowani przez przybyłych nad środkowy Dunaj Hunów, później już źródła historyczne nie wspominają o nich.
JAZYGOWIE
Nauki społeczne i humanistyka