Pietro (1462-1525)
filozof, prof. w Padwie, Ferrarze i Bolonii; jeden z największych myślicieli włoskiego odrodzenia; w dziele O nieśmiertelności duszy (1516) zanegował możliwość udowodnienia nieśmiertelności duszy i wskazał na nieporozumienia w odczytywaniu Arystotelesa przez scholastyków (gł. św. Tomasza); przed oskarżeniami o ateizm i herezję bronił się podtrzymując tezę o istnieniu dwóch prawd: naukowej i religijnej, z których ta ostatnia miała mieć tylko walor pragmatyczny i mogła być tylko przedmiotem wiary, a nie dowodu; dzieła De incantationibus (w którym bronił astrologii naturalnej występując przeciw praktykom magicznym) i De fato (gdzie opowiedział się jako zwolennik stoickiej koncepcji fatum) ukazały się pośmiertnie.