wł. Partito Comunista Italiano
jedna z najsilniejszych po wojnie partii wł.; zał. 1921 przez A. Gramsciego (po rozłamie w partii socjalistycznej), 1926-44 zdelegalizowana, 1944-47 w koalicyjnym rządzie jedności nar., następnie w opozycji; 1991 rozwiązana (jej następcy to rządząca 1998 we Włoszech Demokratyczna Partia Lewicy i marginalna Partia Odrodzenia komunistycznego); gł. działacze i teoretycy: A. Gramsci, P. Togliatti, E. Berlinguer. Początkowo nie odbiegająca ideologicznie od kanonu partii komunistycznych (1921-43 czł. Międzynarodówki), od lat 50. współpraca z partią socjalistyczną (sojusze wyborcze), od lat 60. odrzucała niektóre dogmaty komunistyczne, zwł. na temat sposobu dojścia do władzy czy przewodniej roli KPZR w międzynar. ruchu komunistycznym; od 1968 czołowa partia nurtu "eurokomunizmu", potępiająca interwencję wojskową Układu W-wskiego w Czechosłowacji (wcześniej interwencję ZSRR na Węgrzech, 1956) i popierająca NSZZ , akceptuająca przynależność Włoch do NATO i Unii Eur.; 1973 propozycja "historycznego kompromisu" (porozumienia z chadecją, przychylnie odebrana przez A. Moro), co otwarłoby WPK drogę do udziału w rządach - spory na ten temat z uwagą obserwowano w Polsce, gdzie wówczas również żywy był problem kompromisu katolicyzmu z komunizmem.
- WŁOSKA PARTIA KOMUNISTYCZNA, .
- partie komunistyczne, zespół partii lewicowych...
- KOMUNISTYCZNA PARTIA WŁOCH, Partito Communista Italiano,...