dyscyplina nauk przyrodniczych zajmująca się procesami fiz. i fizykochem. zachodzącymi w organizmach żywych oraz wpływem zewn. czynników fiz. na te procesy; b. analizuje zjawiska biol. na różnych poziomach: od kwantowego po ogólne mechanizmy rządzące funkcjonowaniem ekosfery; ze względu na zakres b. dzieli się na molekularną, komórkową, narządów, organizmu i ekosfery; ze względu na charakter badanych zjawisk wyróżnia się w ramach b., m.in. magnetobiologię, elektrobiologię, fotobiologię, biol. radiacyjną, bionikę, termodynamikę biol., bioenergetykę i fizykę medyczną; do najw. zadań b. należy obecnie wyjaśnienie budowy biopolimerów i struktur podkomórkowych oraz natury zachodzących w nich zjawisk fiz. (m.in. pochłaniania światła w chloroplastach, procesy energetyczne w mitochondriach), także badanie wpływu promieniowania (jonizującego, podczerwonego, nadfioletowego), ultradźwięków oraz pola magnetycznego i grawitacyjnego na organizmy (i ich poszczególne części); b. opisuje również zagadnienia poruszania się zwierząt, np. lotu ptaka, stosowanie ultradźwięków przez nietoperze, przemieszczanie się pszczół na podstawie polaryzacji światła; terminu b. użyto po raz pierwszy 1892, ale badania o podobnym zakresie były prowadzone znaczne wcześniej; do prekursorów b. zalicza się, m.in. L. Galvaniego, A. Voltę, A. Ficka, J. van't Hoffa, C. Ludwiga, E. von Brükego i H. von Helmholtza; do gł. odkryć biofizyki należy opisanie struktury białka przez M. Preutza i J. Kendrewa, określenie budowy przestrzennej DNA przez H.C. Cricka i J. Watsona, stworzenie modelu działania aksonu nerwu (A. Hodgkin i A. Huxley) i przedstawienie sposobu transportu przez błony komórkowe (A. Krogh, H. Ussing).
BIOFIZYKA
Słownik pojęć
FIZJOLOGIA ROŚLIN, FIZYKA, WIERZCHOWSKI, BIOLOGIA MOLEKULARNA, NEHER, KATZIR