– program Unii Europejskiej na 1 stycznia 2001 – 31 grudnia 2002, dotyczący wspierania, wymiany, kształcenia i dokształcania oraz współpracy osób odpowiedzialnych za przeciwdziałanie handlowi ludźmi i seksualnemu wykorzystywaniu dzieci, uruchomiony na podstawie decyzji Rady Unii Europejskiej z 28 czerwca 2001, stanowiący drugą fazę Stop I. Głównym celem programu było zapewnienie obywatelom UE wysokiego poziomu bezpieczeństwa przez zapobieganie i zwalczanie handlu ludźmi i seksualnego wykorzystywania dzieci w każdej formie, łącznie z pornografią dziecięcą i związaną z tym przemocą, oraz przez niesienie pomocy ofiarom przestępstw. W szczególności zaś chodziło o: wypracowanie odpowiedniej polityki europejskiej, wprowadzenie jej w życie i dokonanie jej oceny; wspieranie budowy sieci i praktycznej współpracy, łącznie z wymianą i rozpowszechnianiem informacji, doświadczeń i sprawdzonych praktyk, doskonalenie i dostosowywanie kształcenia i dokształcania oraz rozwijanie badań naukowych i technicznych; dążenie do większego udziału publicznych i prywatnych instytucji, urzędów i organizacji państw kandydujących w projektach realizowanych w ramach programu; zintensyfikowanie współpracy z państwami trzecimi i właściwymi organizacjami międzynarodowymi. W programie mogły uczestniczyć podmioty z państw kandydujących w celu zapoznania się z dorobkiem prawnym Unii Europejskiej i przygotowania się do członkostwa, jak również podmioty z innych państw trzecich, jeśli służyłoby to celom danego projektu. W ramach programu były finansowane projekty przedkładane przez publiczne lub prywatne instytucje, urzędy lub organizacje państw członkowskich, aktywne w zakresie niesienia pomocy ofiarom oraz zapobiegania i zwalczania handlu ludźmi i wykorzystywaniu seksualnemu dzieci. Program skierowany był do osób zajmujących się niesieniem pomocy ofiarom oraz prewencją i walką z handlem ludźmi i seksualnym wykorzystywaniem dzieci (sędziów, prokuratorów, pracowników organów ścigania, organów imigracyjnych oraz organów pomocy społecznej, naukowców i członków odpowiednich organizacji). Warunkiem dofinansowania projektu był udział co najmniej trzech państw członkowskich lub dwóch państw członkowskich i jednego państwa kandydującego. W ramach programu dopuszczono także finansowanie projektów specjalnych państw członkowskich oraz ich przedsięwzięć o charakterze uzupełniającym (seminariów, spotkań ekspertów oraz działań służących upowszechnieniu uzyskanych informacji). Program obejmował następujące kategorie działań: kształcenie i dokształcanie, wymiany i praktyki, prace studyjne i badawcze, spotkania i seminaria oraz rozpowszechnianie rezultatów osiągniętych w ramach programu. Zgodnie z ogólną zasadą, wsparcie poszczególnych projektów nie przekraczało 70% łącznych kosztów. Na realizację programu przeznaczono 4 mln euro z budżetu Wspólnoty Europejskiej.
Stop II
Słownik Unii Europejskiej