pierwsze udokumentowane ośrodki miejskie na ziemiach polskich w starożytności i wczesnym średniowieczu lokowały się na rzymskim szlaku bursztynowym (Calisia - Kalisz) i na Pomorzu Szczecińskim (miasta Wenetów); znaczny rozwój osadnictwa miejskiego nastąpił w XIII w., kiedy to lokowano na prawie magdeburskim i jego modyfikacjach liczne wcześniej istniejące i nowo zakładane grody, z dużym udziałem kolonistów niem.; między XIII a XV w. dokonano 700 lokacji miast w Polsce, w tym - na nowych zasadach - starych stolic książęcych: Krakowa, Poznania, Wrocławia, Gniezna, Gdańska, Płocka, Sandomierza i innych; w dobie upadku Rzeczpospolitej malała liczba mieszk. miast (do 18% ogółu ludności w XVIII w., w przedrozbiorowym państwie istniały 862 miasta, mające powyżej 3000 mieszk.); 1946 były w Polsce 703 miasta (wiele dawniejszych utraciło swe prawa pod zaborami, zwł. po powstaniu styczniowym), 2003 – 884, w tym 9 wielkich aglomeracji (warszawska, łódzka, krakowska, wrocławska, poznańska, gdańska, szczecińska, bydgoska, katowicka) oraz 9 dalszych, kształtujących się współcześnie (podsudecka, opolska, bielsko-bialska, częstochowska, staropolska, lubelska, białostocka, rzeszowska, legnicka); 42 miasta w Polsce przekroczyły liczbę 100 tys. mieszk. (2003).
- OCEANIA, nazwa zbiorowa licznych...