władza ludu, ludowładztwo
forma rządów, w której źródłem władzy państwowej jest wola większości obywateli, dająca wszystkim obywatelom swobody i prawa polit., a przez to zapewniająca im udział we władzy. Termin d. wprowadzili w starożytności greccy sofiści, upowszechnili zaś Demokryt, Platon i Arystoteles; demokratyczne formy sprawowania władzy (przy całej ich wybiórczości i niedoskonałości) stosowano w starożytności w greckich miastach-państwach i w republikańskim Rzymie; pojawiły się w Bizancjum (demy) i w niektórych średniowiecznych państwach wł. (Wenecja); rozmaite elementy d. (rady, parlamenty) wpływały na ograniczenie absolutyzmu władzy monarszej; w XIX w. d. staje się (początkowo tylko w teorii) postulowanym ustrojem politycznym współczesnego państwa. Nazwa d. jest też stosowana jako synonim praw i swobód obywatelskich; wg amer. organizacji Freedom House na przestrzeni lat 1974–2004 ilość krajów uznanych za „demokratyczne” podwoiła się (z 42 do 88), a przeobrażeniom tym z niewielkimi wyjątkami towarzyszył awans ekonomiczny społeczeństw; autorytaryzm (jako przeciwieństwo demokracji) pozostaje ustrojem dominującym w krajach Ameryki Łacińskiej i Afryki oraz wśród państw azjatyckich b. bloku komunistycznego.
- demokracja, głosić idee demokracji,...
- DEMOKRACJA, SYNONIM: parlamentaryzm,...
- demokracja, w znaczeniu potocznym...