muzycy i poeci wywodzący się z arystokratycznych rodów płd. Francji (Prowansji); tworzyli w j. prowansalskim; pierwsze utwory z tego kręgu pojawiły się ok. 1100; ok. poł. XII w. ich wpływ ujawnił się na płn. Francji (truwerzy) oraz w Niemczech (minnesingerzy); wzorami lit. dla t. była miłosna poezja arabsko-hiszpańska, liryka czasów karolińskich i wczesnomistyczna poezja religijna; do naszych czasów przetrwało ok. 2,5 tys. pieśni t., których styl i sposób przedstawiania rzeczywistości stworzyły wyrazisty model obyczajowy, obejmujący gł. zachowania erotyczne, sposób opisywania przyrody, człowieka, Boga, losu; do najbardziej znanych t. należeli: Guilhem de Poitu, Marcabru, Bernard de Ventadour, Peire Vidal, Raimbaut Vaqueiras, Raimon de Miraval, Guirart Riquier (uznawany za ostatniego t.); część pieśni t. zapisano w tzw. notacji kwadratowej.
ŚPIEW, LIRYKA, WĘGIERSKA MUZYKA, BALLADA, PORTUGALSKA LITERATURA, REFREN, PIEŚŃ, DIETMAR VON AIST, PIEŚŃ O NIBELUNGACH, OPERA
- trubadurzy, franc. poeci, kompozytorzy...
- trubadurzy, poeci, a zarazem kompozytorzy...
- TRUBADURZY, zespół wokalno-muzyczny...