hrabia (1793-1876)
największy komediopisarz polski, poeta. Od 1809 w armii Księstwa Warszawskiego, 1812 brał udział w wyprawie Napoleona na Moskwę, kawaler orderu Virtuti Militari i Legii Honorowej; od 1815 gospodarzył w majątku rodzinnym (Beńkowa Wisznia); poseł do sejmów Stanowego i Krajowego, czł. lwowskiej Rady Narodowej podczas Wiosny Ludów; czł. Tow. Przyjaciół Nauk i Akad. Umiejętności. Autor pisanych w większości wierszem komedii obyczajowych z życia szlacheckiego na prowincji. Znakomity obserwator, ukazał barwność obyczaju; wybornie uchwycone postaci, nie wolne od rysów krytycznych, które łagodzi humor i wyczuwalny sentyment do portretowanych. Okazał mistrzostwo w prowadzeniu akcji i będących jej podłożem konfliktów. Wychowany w klimacie oświecenia, był bliski jego tradycjom. Tworząc w epoce romantyzmu pozostał odległy jego nurtom, co naraziło go na ataki krytyków, pod których wpływem zaniechał pisania na kilkanaście lat. Najlepsze komedie napisał przed 1835: Pan Geldhab, Mąż i żona, Pan Jowialski, Śluby panieńskie, Zemsta, Dożywocie. Z drugiego okresu twórczości wytrzymuje z nimi porównanie tylko Wielki człowiek do małych interesów. Sztuki Fredry należą do podstawowego kanonu polskiej sceny. Fredro był również autorem wierszy, bajek (jak popularny Paweł i Gaweł, włączony do Pana Jowialskiego), poematów, aforyzmów; pamiętnik z młodości Trzy po trzy.
KONOPKA, POLSKA. LITERATURA. ROMANTYZM, WYKA, TRZCIŃSKI, ZELWEROWICZ, SOLSKI, ODRZYKOŃ, PIGOŃ, ZABŁOCKI
- Fredro Aleksander, (1793-1876)
- Fredro Aleksander, (1793-1876)
- Fredro Aleksander, (1791 lub 1793- -1876)...