(?-1292)
kanclerz Bolesława Wstydliwego od ok. 1262, biskup krakowski od 1266; zrobił karierę na dworze Bolesława Wstydliwego, ale 1271 ich drogi się rozeszły; do opozycji należał także za panowania Leszka Czarnego, który go 1283 uwięził, za co spadła na księcia klątwa i interdykt (cofnięte po obiecaniu Pawłowi ogromnego odszkodowania w wysokości 6000 grzywien); po śmierci Leszka Czarnego biskup opowiadał się przeciw Probusowi, wybierając na tron krakowski Bolesława płockiego, za co po zajęciu Krakowa przez Probusa spotkały go represje w postaci więzienia i konfiskat; 1290 sprzyjał Przemysłowi II, za co otrzymał nadanie dziesięciny z połowy krakowskich żup solnych; 1291 na czele możnych małopolskich odbierał w Lutomyślu z rąk króla czeskiego, Wacława II, przywilej gwarantujący prawa stanowe w zamian za uznanie praw Wacława do tronu krakowskiego. U współczesnych posiadał zdecydowanie złą opinię, zarzucano mu, że porwał pewną mniszkę z klasztoru i żył z nią jak z nałożnicą (...) Zajęty ciągle polowaniami po lasach, rzadki gość w kościele i urzędzie, wzywał na siebie pomsty Boga i ludzi.
- LESZEK CZARNY, (ok. 1240-88)