(między 1161 a 1167-1231)
książę wielkopolski (od 1202) i krakowski (1202, 1228), najmłodszy syn Mieszka Starego i Rusinki Eudoksji; 1202 po śmierci ojca objął rządy w Krakowie; 1206 usunięty przez możnowładców (pod przywództwem arcybiskupa gnieźnieńskiego Henryka Kietlicza), powrócił na krótko po śmierci Leszka Białego (1228); od 1206 toczył ze zmiennym szczęściem walkę z bratankiem Władysławem Odonicem o Wielkopolskę (1208 i 1218 zmusił Odonica do ucieczki z kraju; 1207 utracił na jego rzecz płd. Wielkopolskę, 1216 Poznań); ostatecznie przegrywa 1229, chroniąc się na Śląsku.
LESZEK BIAŁY, WŁADYSŁAW ODONIC, GĄSAWA, HENRYK I BRODATY
- Władysław Laskonogi, (ok. 1167 - 1231)