(mit. gr.) żona Heraklesa, bardzo o niego zazdrosna; podczas wspólnej podróży z mężem napastowana przez centaura Nessosa, który usiłował ją zgwałcić; Herakles pokonał centaura, który tuż przed śmiercią wyjawił D., że jego nasączona krwią tunika stanowi doskonały środek na wzbudzenie wiecznej miłości; gdy Herakles pokochał Iyole, zazdrosna Dejanira ofiarowała mu tunikę Nessosa, jak się okazało, nasączoną trucizną; Herakles po włożeniu jej poczuł na całym ciele palący ból i nie mogąc go znieść, popełnił samobójstwo; uczyniła to również D., gdy uświadomiła sobie, że jej środek na miłość przyniósł śmierć ukochanemu (stąd - szata Dejaniry, symbol cierpienia zadanego miłości).
DEJANIRA
Słownik pojęć