taniec staropolski, rozpowszechniony gł. w XVI i XVII w.; szybki, żywy; znany jedynie ze źródeł lit, wymieniany m.in. przez M. Reja, J. Kochanowskiego, H. Morsztyna, J. Ch. Paska, W. Kochowskiego; nie zachował się zapis żadnej jego melodii; być może odmiana krakowiaka.
- gonić renifera, ‘onanizować się’...
- gonić ślimaka, ‘całować się’
- szczęście, łut szczęścia, pomagać...