(hist. 1)
w okresie Polski Ludowej jeden z naczelnych organów władzy państwowej w Polsce; 1947-52 w jej skład wchodził prezydent państwa (jako przewodniczący), marszałek i wicemarszałkowie Sejmu Ustawodawczego, prezes NIK, nacz. d-ca WP (w czasie stanu wojny) i inni czł. wybierani przez sejm; zakres kompetencji RP obejmował m.in. nadzór nad radami nar., prawo inicjatywy ustawodawczej, zatwierdzanie dekretów rządu z mocą ustawy sejmowej (co często sprowadzało się do wyręczania fasadowego sejmu); 1952-89 jeden z naczelnych organów władzy państwowej sprawujący zastępcze bądź uzupełniające funkcje w stosunku do sejmu (m.in. zarządzanie wyborów, zwoływanie sesji sejmu, wydawanie dekretów z mocą ustawy, powoływanie i odwoływanie czł. rządu, nadzór nad radami nar., sądami i prokuraturą) oraz obdarzony uprawnieniami głowy państwa (m.in. mianowanie i odwoływanie ambasadorów, przyjmowanie listów uwierzytelniających przedstawicieli dyplomatycznych innych państw, ratyfikacja umów międzynar., nadawanie i pozbawianie obywatelstwa pol., mianowanie na niektóre stanowiska w państwie, prawo łaski, nadawanie orderów, wprowadzanie stanu wyjątkowego lub stanu wojennego, nadzór nad instytucjonalnym systemem cenzury); składała się z przewodniczącego, 4 zastępców, sekretarza i 11 (do 1961 - 9) członków, wybieranych spośród posłów na sejm; przez cały okres wypełniała gł. funkcje reprezentacyjno-dekoracyjne, uzależniona polit. od kierownictwa PZPR; nocą 12/13 XII 1981 uchwaliła (przy 1 głosie sprzeciwu) dekret o stanie wojennym; 1989 zniesiona i zastąpiona restytuowaną instytucją prezydenta państwa.
- Rada Państwa, ciało kolegialne w Polsce...
- RADA PAŃSTWA, (hist. 2)
- RADA PAŃSTWA, (adm.)