półokrągła wysoka nisza, przesklepiona w górze konchą, przeważnie z ławą biegnącą po jej wewnętrznym obwodzie; stosowana jako element arch. w staroż. Grecji, Rzymie (czasem jako samodzielna budowla z posągami), w świątyniach starochrześcijańskich oprawa tronu biskupa (później przekształciła się w absydę); w renesansie i baroku pojawiła się w salach balowych; w XVIII i XIX w. e. nazywano też budowlę w parkach i ogrodach - półkolistą niszę lub ażurową kolumnadę, pergolę itp., biegnącą łukiem, wznoszoną zazwyczaj w punkcie widokowym lub jako zamknięcie perspektywiczne alei.
- EPIDAUROS, miejscowość w na...
- OGRODOWA SZTUKA, zakomponowanie elementów...