(franc. - kino-prawda) nurt francuskiego kina dokumentalnego w latach 60., widoczny również w wielu filmach fabularnych, oparty o poszukiwania Dzigi Wiertowa, estetykę telewizji i osiągnięcia amer. kina bezpośredniego (m.in. R. Leacock, D.A. Pennebaker); dążył do ukazania pełnego autentyzmu filmowanej rzeczywistości (spontaniczne zachowania rejestrowane ukrytą kamerą); m.in. Ja, czarny J. Roucha, Piękny maj Ch. Markera, Smutek i litość M. Ophülsa, Kronika jednego lata J. Roucha i E. Morina.
ROUCH, DOKUMENTALNY FILM