European Film Academy
założona 1989 przez czł. European Cinema Society (ok. 40 filmowców, w tym K. Zanussi), z inicjatywy Ingmara Bergmana, który był pierwszym prezesem; postawiła sobie za cel promocję eur. kina, podkreślenie jego odrębnego charakteru, wspieranie lokalnego przem. filmowego; gł. wyróżnieniem nagroda EFA, nosząca początkowo nazwę Feliks, wręczana w latach nieparzystych w Berlinie (gdzie mieści się siedziba Akademii), w latach parzystych w wybranych miastach europejskich (2004 w Barcelonie, 2006 będzie przyznawana w Warszawie); pierwszym laureatem Feliksa (przyznanego 1998 jeszcze przez European Cinema Society) był Krzysztof Kieślowski za Krótki film o zabijaniu; potem wśród wyróżnionych znaleźli się m.in. T. Angelopoulos (Pejzaż we mgle, 1989), N. Michałkow (Urga, 1993), K. Loach (Ziemia i wolność, 1995), L. von Trier (Przełamując fale, 1996; Tańcząc w ciemnościach, 2000), R. Benigni (Życie jest piękne, 1998), P. Almodóvar (Wszystko o mojej matce, 1999; Porozmawiaj z nią, 2002), J.P. Jeunet (Amelia, 2001), W. Becker (Good bye, Lenin!, 2003); EFA przyznaje również nagrody dla najlepszego aktora i aktorki, za scenariusz, reżyserię, zdjęcia, muzykę, dla filmu młodego, dokumentalnego i nieeuropejskiego; 2004 nagrodę EAF za całokształt otrzymali Carlos Saura oraz Liv Ullmann; ob. EAF liczy ok. 1600 filmowców, producentów, organizatorów festiwali itp.