Bolesław (1885-1944)
kompozytor, dyrygent, pedagog; prof. konserwatorium w Krakowie (od 1938 jego dyrektor); współorganizator Instytutu Muz., Krakowskiego Tow. Operowego i Tow. Śpiewaczego w Krakowie; 1917-19 dyrygent opery w Warszawie, 1924 - Teatru Wielkiego w Poznaniu; twórca przede wszystkim muzyki chóralnej, w której głosy zostały potraktowane jak instrumenty w orkiestrze symfonicznej; posługiwał się charakterystycznym dla siebie stylem, w którym na plan pierwszy wysunął się pierwiastek malarsko-opisowy i barwa dźwięku; opery (Dola, Pomsta Jontkowa - pomyślana jako kontynuacja Halki S. Moniuszki, Legenda o królewnie Wandzie), poematy symfoniczne (Gawęda o Pawle i Gawle, Zygmunt i Barbara), oratorium Apokalipsa, msze, utwory chóralne, cykl pieśni Cztery pory roku, Suita pieśni góralskich; recenzje i szkice publicystyczne poświęcone muzyce.
- POEMAT SYMFONICZNY, swobodna forma muzyczna,...
- BOLESŁAW, Pochodzenia starosłowiańskiego,...