kierunek w sztuce ogrodowej panujący od XVII do poł. XVIII w., łączący w jedną kompozycyjną całość ogród z architekturą pałacu czy willi; charakterystyczne jest wprowadzanie licznych budowli ogrodowych (pawilony, oranżerie, trejaże, sztuczne groty) oraz formowanie zieleni na wzór wnętrz pałacowych i tworzenie z krzewów, żywopłotów, szpalerów drzew tzw. gabinetów, salonów, korytarzy. B.s.o. rozwinął się we Włoszech oraz we Francji; w Polsce barokowe ogrody powstawały przy zamkach (Krzyżtopór, Podhorce) i pałacach (Nieborów, Wilanów, Ujazdów, w Oliwie przy pałacu biskupa K. Dębińskiego).
LABIRYNT, ORANŻERIA, TARASOWY OGRÓD, HONDECOETER, OGRODOWA SZTUKA, TRELIAŻ, TEATR OGRODOWY, SALON OGRODOWY, PERSPEKTYWA OGRODOWA
- założenia pałacowo-ogrodowe, charakterystyczne dla...
- LUDWIKA XIV STYL, sztuka barokowego panująca...
- Ludwika XIV styl, odmiana baroku wmeblarstwie...