poemat satyr. J. Tuwima; powst. 1936, skonfiskowany przez cenzurę, ukazał się dopiero po wojnie w tyg. "Szpilki" (1946), później w 3. t. Dzieł (1958). Konwencja groteski posłużyła autorowi do ukazania pol. rzeczywistości polit. lat 30., której reprezentatywnym obrazkiem był tytułowy bal elit władzy. Paralelne zestawienia wygłaszanych na balu sloganów propagandowych z rozmowami toczonymi w podmiejskim sklepiku stają się pamfletem skierowanym przeciw beztrosko i pompatycznie hulającym w kraju pełnym nędzy; obraz wystawnego balu w gmachu obstawionym tajną policją przeciwstawił Tuwim scenom rozpoczynającym szary dzień ludzi w mieście. Na uwagę zasługuje pełne wykorzystanie walorów ekspresyjnych języka: połączenie wulgaryzmów jęz. potocznego, kalamburu, neologizmów, hiperboli, które pogłębiają parodystyczny sens utworu. Poetyka groteski wyraża apokaliptyczną wizję upadku cywilizacji, zbliżającą się katastrofę bliską obrazowaniu poetów drugiej awangardy.
- Apokalipsy topos, często wykorzystywany...
- katastrofizm, tendencja w kulturze...
- RODOWICZ, Maryla, właśc. Maria...