kult brzydoty; kierunek artystyczny w literaturze i plastyce; nazwa użyta po raz pierwszy przez J. Przybosia na określenie nurtu poetyckiego rozwijającego się po 1956, do którego zalicza się m.in. S. Grochowiaka, E. Brylla, T. Różewicza, M. Białoszewskiego, którzy wprowadzili programowo do swej twórczości elementy brzydoty, rozkładu, zniszczenia, choroby, kalectwa, starości, śmierci, w proteście przeciw konwencjonalnym wartościom estetycznym, fałszującym - ich zdaniem - dramatyczną rzeczywistość.
- turpizm, (łac. turpis = brzydki)...
- turpizm, programowy antyestetyzm,...
- Oda do turpistów, (1962)