(lit.)
jedna z postaci powieści Krzyżacy H. Sienkiewicza; dostojnik Zakonu Krzyżackiego, zaciekły wróg Juranda ze Spychowa; spośród braci zakonnych faworyzuje Rotgiera, który jest jego naturalnym synem; autor intrygi przeciw Jurandowi i jego córce Danusi; podstępnie oboje zwabia do zamku w Szczytnie; gdy na zamek przywieziono martwego Rotgiera (zginął w pojedynku ze Zbyszkiem) Zygfryd pragnie zemsty za śmierć syna; nakazuje więzionego Juranda pozbawić oka, języka i dłoni (dłoń wkłada do trumny swojego syna); z jego rozkazu ma zostać zabita Danusia, jednak kat odmawia wykonania wyroku; pojmany przez Zbyszka i Maćka zostaje doprowadzony przed oblicze swej ofiary Juranda ze Spychowa; jednak jego wróg zaniechał zemsty i puścił swego oprawcę wolno; Zygfryd popełnia samobójstwo wieszając się na drzewie.