Kazimiera (1892-1983)
poetka i tłumaczka; kształciła się na pensji w Warszawie, 1908-09 w Oxfordzie w kolegium dla cudzoziemek; po maturze w Petersburgu, studiowała filologię pol. i ang. na UJ; po 1918 pracowała w MSZ, po 1926 w Ministerstwie Spraw Wojskowych (sekretarka marszałka J. Piłsudskiego); 1939-1947 w Siedmiogrodzie, po 1947 w Poznaniu; 1905 debiutowała na łamach wierszem Jabłonie; pierwszy zbiór poetycki Ikarowe loty ogłosiła w 1911; w liryce osobistej, refleksyjnej, krajobrazowej, okolicznościowo-publicystycznej wykorzystuje poetka, zarówno w warstwie treściowej, jak i formalnej, elementy tradycji romantycznej i modernistycznej, łączy ludową fantastykę, wątki balladowe i baśniowe z nowatorskim rozbiciem form tradycyjnych stosując prozaizmy, liryczną anegdotę, ironię, żart; obecna w wierszach K.I. jest obserwacja psychologiczna i obyczajowa, chętnie poetka parafrazowała motywy biblijne i ewangeliczne (m.in. Wiersze religijne, Kolędy polskiej biedy, Trzy struny, Śmierć Feniksa, Obrazy imion wróżebne, Płaczący ptak, Popiół i perły, Ballady bohaterskie, Słowik litewski, Lekkomyślne serce, Szeptem, Wiersze o Marszałku Piłsudskim i wspomnienia Ścieżka obok drogi); w dorobku poetki znajdują się również utwory dramatyczne o tematyce historycznej i współczesnej, przekłady z lit. niem. (Don Carlos Schillera, Egmont Goethego) i ros. (Anna Karenina Tołstoja); liczne wyróżnienia i nagrody (m.in. państwowa nagroda literacka 1935, nagroda Pen Clubu za twórczość przekładową 1954, państwowa nagroda I stopnia 1976); 1981 tytuł doktora h.c. uniw. w Poznaniu.
SKAMANDER, POLSKA. LITERATURA. 1918-39, DICKINSON Emily
- Iłłakowiczówna Kazimiera, (1892-1983)
- Iłłakowiczówna Kazimiera, (1892- 1983)
- KAZIMIERA, Żeńska forma imienia...