wmit. gr. syn cypryjskiego króla Tejasa (Kinyrasa) ijego córki Myrry (lub Smyrny), którą rozgniewana Afrodyta doprowadziła do kazirodztwa. Tejas, odkrywszy prawdę, chciał zabić córkę. Uciekająca Smyrna oddała się pod opiekę bogów, aci przemienili ją wdrzewo - drzewo mirry. Dziesięć miesięcy później zwnętrza drzewa wyszło dziecko, które otrzymało imię A. Afrodyta, zawstydzona nieco swoim postępkiem, ale izachwycona urodą chłopca, oddała go na wychowanie Persefonie, która zakochała się wślicznym dziecku inie chciała się zrzec opieki nad nim. Spór między boginiami rozstrzygnął Zeus (inni utrzymują, że muza Kaliope): A. jedną trzecią roku miał przebywać zPersefoną, jedną trzecią zAfrodytą, ajedną trzecią sam. Jednakże Afrodyta sprawiła, iż A. spędzał znią dwie trzecie roku. Rozgniewany izazdrosny inny kochanek Afrodyty, Ares, zesłał dzika, który wczasie polowania śmiertelnie ranił A. Historia A. obfituje wmnogość opowieści opowstaniu drzew ikwiatów: A. narodził się zdrzewa mirry; wierzono również, iż zkropel krwi umierającego A. narodził się kwiat anemonu, abiała róża, zabarwiwszy się krwią ze zranionej stopy Afrodyty, która biegła na pomoc ukochanemu, przemieniła się wczerwoną. Każdego roku na wiosnę syryjskie kobiety obchodziły święto Adoniów (podobno ustanowione przez samą Afrodytę): wmałych skrzyneczkach sadziły nasiona, podlewały je ciepłą wodą, dzięki czemu nasiona szybko rosły, ale iwiędły tuż po wyrośnięciu zziemi. Rozsady te, nazywane "ogrodami Adonisa", symbolizowały los młodzieńca. Zawierający motyw wegetacyjny mit oA. zainspirował wmalarstwie Tycjana, Tintoretta, P.Veronesego, P.P.Rubensa; wrzeźbie V. De Rossiego, A. de Vriesa, A. Canovę, B.Thorvaldsena, A.Rodina.
Adonis
Literatura powszechna